Toegegeven, een volledige samenvatting van de voorbije festivalzomer is onbegonnen werk. Toch blikken we graag terug op een aantal opvallende gebeurtenissen. Zo werden de kaarten soms flink dooreengeschud, en kozen sommige festivals voor een kentering in hun programmatische oriëntatie.

groezrrr

Beginnen doen we bij het eerste festival op de kalender. Groezrock moest het dit jaar met een podium minder doen, en koos nadrukkelijk voor een verharding van de line-up. Dat betekende vooral minder poppunk en meer metalcore. Headliners van dienst waren Parkway Drive en Deftones. Die tweede heeft zelfs bijzonder weinig te maken met punk -of hardcore toecourt. Mogelijks impliceert die boeking een verbreding van de line-up, waarbij in de toekomst ook meer uit de Graspop-vijver zal worden gevist. De toekomst zal het uitwijzen.

Omgekeerd vist Graspop wel al langer uit de vijver van Groezrock. Dat was dit jaar niet anders. Zo stonden Comeback Kid, Architects, A Day To Remember, Crown The Empire en Sum 41 (…) dit jaar niet op Groezrock maar wel op Graspop. Al kunnen de tourdate van de verschillende bands daar voor iets tussen zitten.

Voorts bleef Graspop bij hun klassieke recept: een breed, evenwichtig scala van alle subgenres uit de metalwereld met een aantal mainstreambands op de twee main stages. Toch: met Deep Purple en Europe op de affiche durft het ook uit de oevers te treden. De reden daarvoor ligt ongetwijfeld bij de nostalgie die de bands teweegbrengen en dat spreekt de omvangrijke oude generatie op Graspop aan. Nog een opvallende band was daar Rammstein. De Duitse industrial-band stond er voor het eerst op de affiche. Wellicht was dat mogelijk omdat er een kortingskaartje aan de band hing. Zo was er niet echt een aanleiding voor de show (bijv. een nieuw album) en speelden ze het jaar ervoor nog op Rock Werchter. Op Graspop brachten ze trouwens dezelfde show.  Ons hoor je niet klagen.

Geen Rammstein dus op Rock Werchter, maar wel een volledige dag gewijd aan de iets hardere namen uit de muziekwereld. Ook daar speelde nostalgie een belangrijke rol met bands als Linkin Park, Jimmy Eat World, Blink-182 en Prophets of Rage. Sowieso schakelde het festival een tandje hoger door iets stevigere bands te programmeren. Zo was er ook nog System of a Down, Foo Fighters en Frank Carter & The Rattlesnakes. Opvallend in tijden waar er vooral stevige aanhalingstekens tussen de ‘Rock’ in Rock Werchter worden gezet.

Eindelijk stonden op Rock Werchter eens bands – met uitzondering van Kings of Leon – die er niet elk jaar staan. Echter: wie Mumford & Sons en Editors geen jaar kan overslaan kon dit jaar naar Kiewit afzakken. Pukkelpop speelde dan ook haasje-over met Rock Werchter. In hetzelfde jaar dat Werchter haar line-up verstevigde, schafte Pukkelpop het metalpodium (The Shelter) af en koos het voor vier zeer conventionele headliners. Een andere festival die minder metal programmeerde was Dour Festival.

Niet getreurd echter, want menig metalfan kan de gehele zomer nog steeds zijn hart luchten op tal van kleinere festivals zoals Antwerp Metal Fest, Rock Herk, Roadkill Festival, Ieperfest, Durbuy Rock Festival, Throne Fest, Alcatraz en nog veel meer. Die laatste is trouwens ferm aan het groeien.